จุดไฟในใจคน หลวงพี่น้ำฝน

ใช้ธรรมนำใจในการทำงาน                เจริญพรญาติโยมผู้อ่านทุกท่าน ตำรวจเป็นอาชีพหนึ่งที่ทุกคนคุ้นเคยและได้เห็นอยู่ทุกวัน ไม่ว่าจะในข่าวสารบ้านเมือง หรือตามท้องถนน ถือเป็นอาชีพที่ใกล้ชิดประชาชนที่สุดอาชีพหนึ่ง เป็นความฝันของเด็ก ๆ หลายคนที่อยากเป็นตำรวจ ผู้ซึ่งเป็น “ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์” เมื่อวันที่ 21 กรกฎาคมที่ผ่านมา อาตมาได้รับนิมนต์จาก พลตำรวจตรีจักรกฤษ เครือสุนทรสุวรรณ ผู้บังคับการตำรวจภูธรจังหวัดนครปฐม ให้ไปบรรยายธรรมในหัวข้อ “ธรรมนำใจ ในการทำงาน” ในการประชุมบริหาร ตำรวจภูธรจังหวัดนครปฐม ซึ่งมีนายตำรวจระดับรองผู้บังคับการ ผู้กำกับการ...

ธรรมว่าด้วย “โทสะ” ต้นเหตุแห่งความทุกข์ ก็มีแต่ความระทมทุกข์ตลอดไป                เจริญพรญาติโยมผู้อ่านทุกท่าน ในรอบครึ่งเดือนที่ผ่านมานี้ คงไม่มีข่าวไหนที่เป็นที่ถูกกล่าวถึงได้มากเท่ากับข่าวฆาตกรรมตำรวจในงานเลี้ยง โดยมีกำนันมีชื่อคนหนึ่งตกเป็นผู้ต้องหาใหญ่ กลายเป็นข่าวที่ทั้งอึกทึกครึกโครม และกลายเป็นคดีอลเวงที่สังคมต่างจับตาอย่างใกล้ชิด ด้วยความอุกอาจของพฤติการณ์ชนิดว่าไม่เกรงกลัวอะไรเลย บาปกรรมก็ไม่กลัว กฎหมายก็ไม่กลัว คดีดังกล่าวนี้ ใครจะเกี่ยว ใครผิดเท่าไหนอย่างไรเพราะอะไร อาตมาจะไม่ขอกล่าวถึง เพราะก็คงเป็นหน้าที่ของฝ่ายบ้านเมืองที่จะต้องไขความจริงแม้มือลั่นไกจะไม่อยู่แล้ว แต่อาตมาในฐานะพระที่อาศัยจำพรรษาอยู่ในท้องที่ไม่ไกลจากจุดเกิดเหตุ และอาตมาเองก็พอจะรู้จักรุ่นพ่อของกำนันมีชื่อคนนั้น ก็มีความสะท้อนใจในสิ่งที่เกิดขึ้น เท่าที่รู้ โดยไม่ต้องสืบสาวอะไรมาก คดีนี้เกิดขึ้นมาด้วยคำคำเดียว “โทสะ” เกิดโทสะด้วยเรื่องแพ้ดวลอะไรสักอย่าง...

เก็บตกวันมาฆบูชา เจริญพรญาติโยมผู้อ่านทุกท่าน ในวันที่อาตมากำลังเขียนจุดไฟในใจคนฉบับนี้ ก็เป็นหนึ่งวันก่อนจะถึงวันมาฆบูชา และเมื่อจุดไฟในใจคนฉบับนี้ไปถึงมือผู้อ่าน ก็เลยวันมาฆบูชามาแล้ว อย่างไรก็ตาม ก็คงจะไม่สายเกินไปที่จะพูดถึงวันมาฆบูชา วันมาฆบูชานั้น อันที่จริงก็น่าจะมีแต่เมืองไทยเราที่ถือเอาเป็นวันหยุดราชการจริงจัง เพราะประเทศอื่น ถ้าวันของทางพุทธศาสนา ก็มักจะหยุดแค่วิสาขบูชา ส่วนมาฆะ กับอาสาฬหะ ไม่ได้หยุดไม่ได้ฉลอง มันก็น่าคิดว่ามาฆบูชานั้นสำคัญอย่างไร ทำไมเราชาวไทยจึงถือว่าเป็นวันสำคัญ มาฆบูชา หมายถึง การบูชาในเดือนมาฆะ เพราะเดือนจันทรคติในภาษาแขกนั้นเขามีชื่อ ไม่ได้มีแค่เดือนอ้าย เดือนยี่ เดือนสาม แบบบ้านเรา แล้วเดือนที่ตรงกับเดือนสามเราเขาเรียกว่า...

อนุโมทนาบุญใหญ่ เจ้าภาพงานทิ้งกระจาดวัดไผ่ล้อม ปี 2566                เจริญพรญาติโยมผู้อ่านทุกท่าน ก็ผ่านไปแล้วด้วยดีสำหรับงานบุญใหญ่ประจำปีของวัดไผ่ล้อม คือ งานทิ้งกระจาด ประจำปี 2566 ซึ่งจัดขึ้นเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่สถานการณ์โรคระบาด ปีนี้ก็คลี่คลายลงจนสามารถกลับมาจัดได้อีกครั้ง เมื่อวันที่ 10 กันยายน 2566 ที่ผ่านมา ปกติแล้วงานทิ้งกระจาดของวัดไผ่ล้อมก็ถือว่าจัดเป็นการใหญ่ทุกปี โดยแต่ละปีจะมีผู้มีจิตศรัทธารับเป็นเจ้าภาพร่วมกัน เพื่อจัดหาสิ่งของเครื่องใช้ ข้าวสารอาหารแห้งสำหรับนำมาแจกทาน โดยที่การทิ้งกระจาดนั้น ผู้ที่ได้ร่วมงานก็ถือว่าได้ทำบุญสองต่อ เพราะต่อหนึ่งคืออุทิศให้แก่บรรพชน และบรรดาสัมภเวสีผีไร้ญาติที่ต้องการส่วนบุญส่วนกุศล...

เปลี่ยนผ้าครอง เปลี่ยนชีวิต ถวายหลวงพ่อพูล                 เจริญพรญาติโยมผู้อ่านทุกท่าน บัดนี้ก็เข้าใกล้เวลาเข้าพรรษา ไตรมาสสามเดือน ซึ่งเป็นวาระสำคัญสำหรับพระสงฆ์ทุกรูป ก็อย่างที่เราทุกคนทราบกันดีว่า เข้าพรรษาสามเดือน เป็นช่วงเวลาที่พระสงฆ์จะต้องอยู่จำพรรษาประจำ ณ อารามใดอารามหนึ่งเป็นเวลาสามเดือน เนื่องจากพระพุทธองค์ทรงบัญญัติไว้มิให้พระสงฆ์เที่ยวจาริกไปจนพืชผลการเกษตรชาวบ้านเสียหาย ด้วยเวลานั้นเข้าสู่ฤดูฝนแล้ว และสมัยก่อนก็ยังไม่มีถนนหนทางเหมือนเดี๋ยวนี้ พระสงฆ์จะจาริกไปที่ใดก็ต้องเดินตัดทุ่งนาชาวบ้าน ทำให้ข้าวในนาถูกเหยียบย่ำเสียหาย...

รูปแบบ “งานวัด” จัดใหญ่ครบวาระ 111 ปีชาตกาล หลวงพ่อพูลของประชาชนคนนครปฐม                เจริญพรญาติโยมผู้อ่านทุกท่าน ในปีนี้ก็ถือเป็นวาระโอกาสอันเป็นมงคลสมัยที่เราทั้งหลายผู้เป็นศิษยานุศิษย์ในพระเดชพระคุณหลวงพ่อพูล อตฺตรกฺโข อมตเถราจารย์ แห่งเมืองนครปฐมผู้ทรงคุณวิเศษในศีลาจารวัตรและพุทธาคม จะได้ร่วมฉลอง 111 ปี ชาตกาลของพระเดชพระคุณหลวงพ่อพูล นับเป็นโอกาสอันดีที่เราทั้งหลายจะได้ร่วมบูชา ระลึกถึงพระเดชพระคุณหลวงพ่อพูลโดยประการต่าง ๆ แม้ท่านจะได้ละสังขารไปนับสิบกว่าปีแล้วก็ตาม                 แต่ตำนานก็ยังคงเป็นตำนาน หลวงพ่อพูลยังคงอยู่ในความทรงจำของคนนครปฐม และพี่น้องศิษยานุศิษย์ชาวไทยทั้งใกล้ไกล อีกทั้งในต่างประเทศ เป็นความทรงจำที่เต็มไปด้วยความดีงาม ความอบอุ่นทางใจ...

องคุลีมาลยังเอาไม่อยู่ เมื่อพระติดพนันออนไลน์                เจริญพรญาติโยมผู้อ่านทุกท่าน อย่างที่ผู้ติดตามอ่านจุดไฟในใจคนได้รับทราบมาโดยตลอดถึงโครงการต่าง ๆ ที่อาตมา และคณะสงฆ์วัดไผ่ล้อมได้ร่วมมือกับหน่วยงานต่าง ๆ ได้จัดทำขึ้นเพื่อส่งเสริมให้คนไม่ดีได้กลับตัวเป็นคนดี กลับคืนสู่สังคม ก็มีพระองคุลีมาลเถระเป็นเหมือนสัญลักษณ์แห่งการกลับตัวกลับใจใหม่ ปัจจุบันรูปพระองคุลีมาลเถระก็ประดิษฐานอยู่ที่วัดไผ่ล้อม ที่ใคร ๆ มาถึงวัดก็จะได้เห็นแก่สายตาอย่างชัดเจน เป็นสัญลักษณ์แห่งการให้อภัย การปรับปรุงตนเอง การรู้ตนเอง และแน่นอน ผู้ที่ได้เห็นรูปพระองคุลีมาลมากกว่าใครเพื่อน ก็คือพระสงฆ์ในวัดไผ่ล้อมเรานี่แหละ ตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมา พระสงฆ์วัดไผ่ล้อมจำนวนหนึ่ง จะว่าไปแล้วก็คืออดีตคนที่สังคมตราหน้าว่าเป็นคนชั่ว คนทำไม่ดี...